Bir seyler serüveni.

Geçtiğimiz hafta Salı günü, şiddetli rüzgâra, berbat havaya rağmen Tolga'nın bel fıtığı ağrıları -acılarıyla onun için, çetiği acıların üzüntüsüyle benim için- dayanılmaz bir hâl aldığı için yeniden spora başlamak üzere görüştüğümüz bir salona gittik. Önceden randevulaşmamış olsak kesinlikle dı…

Bir şeyi yapabileceğinin en mükemmeli yapmak isterken, hiçbir şey yapamamak sadece bizim döneme özgü bir sorun mu, bilmiyorum. Önceden de insanlar bir şeyleri başarma cesaretini bu kadar çok arar, sonra yeterince iyi olmadığına karar verir ve vaz mı geçerdi? Yoksa çevresinde, heyecanını ve cesareti…